مراقبه در عرفان اسلامی و عرفان‌های هندی

مراقبه در عرفان اسلامی و عرفان‌های هندی

از دیر‌باز تا‌كنون تعامل وتبادل علمی وفرهنگی بین دو تمدن بزرگ ایران وهند در سطح گسترده‌ای برقرار بوده است، كه كتاب‌های تاریخي درباره این تبادلات، گزارش‌های مفصلی نقل كرده‌اند. با توجه به گسترش فرقه‌های عرفانی به‌ويژه عرفان هندی در میان مسلمانان وجذب طیفی از اقشار جامعه به آموزه‌های این مكاتب، عدم بررسی دقیق و موشكافانه محتوا وماهیت مراقبه در هندوئیسم و یكسان‌پنداری مراقبه در عرفان اسلامی وعرفان هندی توسط بعضی از نویسندگان، لازم است به تبیین ماهیت حقیقی مهم‌ترین و جذاب‌ترین آموزه آن‌ها (مراقبه پژوهشی) پرداخته شود تا مشخص گردد مدّعاي این فرقه‌ها مبنی بر رسیدن به اخلاق نیكو، محبت، كشف‌وشهود، آرامش و...چقدر صادق است و آن‌ها دقیقاً با ترویج این روش، چه نتایج ناكام‌كننده‌ای را در مسیر رشد معنوی به بار آورده‌اند. در این كتاب در‌صدد نگاهی جامع به مقوله «مراقبه» وتبیین دقیق تفاوت‌ها وشباهت‌ها هستیم كه همین امر مهم‌ترین مزیت این كتاب بر آثار موجود است؛ زیرا همان‌گونه كه گذشت، كارهای انجام شده در این زمینه عموماً تك‌بعدی وكمتر به تبیین دقیق تفاوت‌ها وشباهت‌ها ونقد آموزه‌های هندی در این خصوص پرداخته‌اند. هدف اصلی از نگارش این كتاب نیز نشان دادن تفاوت ماهوی این دو مكتب است، كه با تفسیری صحیح از اندیشه‌های عرفان اسلامی وعرفان هندی، نقاط اشتراك وافتراق تبیین می‌شود.