مبانی فقهی مشروعیت عزاداری امام حسین(ع) از دیدگاه اهل سنت

مبانی فقهی مشروعیت عزاداری امام حسین(ع) از دیدگاه اهل سنت

عزاداری عبارت است از اظهار اندوه و حزن در قالب‌های مختلف همچون گريه، همنوايی، تشكيل مجالس ياد بود، مرثيه خوانی، نوحه خوانی و... . برخی از مراسم‌ها كه توسط عوام و در اثر سهل انگاريها در عزاداری امام حسين(ع) وارد شده‌اند نه تنها از مصاديق سوگواری برای امام حسين(ع) به شمار نمی‌آيند که از آفتهای آن نيز محسوب می‌شوند. بر مشروعيت عزا داری امام حسين(ع) بر طبق مبانی فقهی اهل سنت ادله زيادی جود دارد. منكران مشروعيت عزاداری امام حسين(ع) و ساير معصومين(ع) ممكن است به روايات نهی از گريه بر مردگان و فعل خليفه دوم استناد كنند. اين مستندات با چالش جدی مواجه است؛ چراکه روايات صحيح و صريحی در برابر اين مستندات قرار دارد. افزون بر آن که فعل خليفه دوم مورد نکوهش مستقيم پيامبر(ص) و برخی از صحابه قرار گرفته است.