دستور زبان فارسی

آگاهي زبان‌آموز از روابط صرفي و نحوي که جمعاً دستور زبان ناميده مي‌شود، او را بر ساخت متون گفتاري و نوشتاري مسلط مي‌کند و به او توانايي توليد ساخت‌هاي گفتاري و نوشتاري صحيح مي‌دهد.

آموزش ارتباطي زبان دوم که امروزه صورت تکامل يافته شيوه‌هاي پيشين زبان‌آموزي است، اگرچه بر ارتباط تکيه دارد و مي‌گويد: «ارتباط برقرار کنيم تا زبان بياموزيم». برخلاف آنها که مي‌گفتند: «زبان بياموزيد تا ارتباط برقرار کنيد». با اين حال، در اين روش نيز آموزشِ دستور، هم‌چنان جايگاه ويژه خود را دارد.

دستور نو که براساس نظريه‌هاي زبان‌شناسي تدوين شده، به تحليل واقعي ساخت‌هاي زبان مي‌پردازد و از هر تجويزي مي‌پرهيزد.

اين کتاب نيز بر اسلوب دستور نو تدوين شده و به تجزيه و تحليل ساخت‌هاي نوشتاري زبان فارسي امروز مي‌پردازد و از راه اين قوانين، دستور زبان فارسي آموزش داده مي‌شود.