شیوه ای نو در آموزش عروض و قافیه

عروض،‌ علم تعيين و محک زدن آهنگ و موسيقي و هارموني کلام منظوم، يعني شعر است. با آن توازن موجود بين مصراع ها و بيت هاي يک مجموعه از شعر يا نظم اعم از قصيده،‌ مثنوي، غزل يا هر نوع سخن منظوم را مي توان سنجيده، به درستي و تناسب يا نادرستي و بي تناسبي آن پي برد. براي اين کار ريزه کاري ها و دقت هايي وجود دارد که علم عروض آن ها را به ما ياد مي دهد. ياد دهي و يادگيري اين نکته ها با طبع و فطرت آدمي سازگار و در نتيجه لذت بخش است.

 پايان (سوي چپ) کلام منظوم و شعر در سخن فارسي برخوردار از هندسه و بسيار آراسته است. مانند کلام منثور رها و بي نظم نيست. قافيه، علم يا فن ساختن و بررسي پايان ابيات و گاهي مصراع ها و شاقول تنظيم و زيباسازي جناح چپ شعر فارسي است. با قافيه مي توانيم ظريف کاري هايي را که آشنايي با آن ها سبب التذاذ روحي گوينده و شنوندهْ شعر مي شود، بياموزيم.