نظام معنوی الهی و فرهنگ مدرنیته از هم گرایی تا واگرایی

نظام معنوی الهی و فرهنگ مدرنیته از هم گرایی تا واگرایی

"بی‌ترديد مدرنيته، در قالب نظم نوين جهانی، گفتمان غالب فرهنگی و علمی روزگار ماست، اما اين مسئله بيش و پيش از آنکه مديون پويايی وپايايی تمدنی و فرهنگی آن باشد، زايده ميدان خالی است که بر اثر استراتژی‌های انزوا گرا چون جدای دين از سياست (سکولاريسم) درجغرافيايی فکری - فرهنگی جهان اسلام ترويج وگسترش يافته است و ناخواسته در نفوذ و رسوخ پسماندهای مدرنيته تا دل خانه‌های سنتی مردم کمک کرده است.
 اين قلم ضمن تبيين کاستی‌های جدی مهمترين مولفه‌ها نظام فکری و معرفتی مدرنيته: (اومانيسم، ليبراليسم، راسيوناليسم، ساينتيسم، و...) باورمند است که حضور رقابتی اسلام در مصاف مدرنيته، نيازمند روايت ديگر است که در انقلاب اسلامی ايران ارائه گرديد که در آن ديانت با سياست و عبادت با فطانت توأم تعريف شده است و تمام آموزه‌های دينی با محک تجربه سعادت و رستگاری انسان به ميان می‌آيد.
 استعداد و توانمندی اسلام برای مديريت جهانی نيازمند آن است که تا با پرواز از سکوی صنعت وتکنولوژی مدرن، جهانی بودن دين اسلام و رحمت واسعه پيامبر اکرم(ص) را برای واحد‌های پراکنده انسانی در زوايايی ناهموار و ناشناخته زمين تعريف کرد. هرچند دنيايی غرب در سايه توليد و تکثير علمی در حال عبور از مدرنيته به پست مدرن می‌باشد، اما تاشناخت دقيق و عميق آموزه‌های اسلامی فرسنگ‌ها فاصله دارند، مديريت و کياست فرهيختگان اسلامی را مي‌طلبد تا با استفاده از اين ظرفيت فلک را سقف بشکافند و طرح نو دراندازند."