معنای زندگی از دیدگاه اسلام و بودیسم

معنای زندگی از دیدگاه اسلام و بودیسم

زندگی به رود جاری‌ای می‌ماند که آدمی همچون درختی در کنار آن نشسته و به جريان پرشتاب آن چشم دوخته است. هرچند درخت وجود او، از اين رود عظيم و بی‌پايان بهره و نصيب می‌برد، ناگزير با رسيدن پاييز عمر، برگ‌های اين درخت، زرد و با توفان مرگ، سهم او از اين رود قطع می‌گردد. حال با اين بهره ناچيز و فرصت اندک می‌توان پرسيد که حاصل اين «بودن» که ماييه دلخوشی او از اين لحظه کوتاه باشد، چيست؟ به بيان ديگر، آدمی محکوم به مرگ است؛ هرچند به هزار بهانه از انديشه در آن می‌گريزد. ولی اين فکر لحظه‌ای رهايش نمی‌کند؛ زيرا به چشم خود می‌بيند که سرمايه عمرش، قطره قطره آب می‌شود و به پايان می‌رسد. اما پرسش‌هايی که در مزرع ذهن آدمی روييده، همچنان پاسخ می‌طلبد. از کجا آمده است؟ برای چه آمده و سرانجام مقصد و مقصود او چيست و کجاست؟